تجربه تلخ چپ دست‌ها در دنیای راست دستها

۹۳ نظر برای تجربه تلخ چپ دست‌ها در دنیای راست دستها

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : حمید



از زمانی که مدرسه رفتم احساس کردم با بقیه فرق دارم .آن روزها مثل الان صندلی های یه نفره نبود. نیمکت هایی بودند که  سه نفر ! دانش اموز را با هزاران زور و فشار در ان جا می دادند . آن روزها به صورت غریزی دوست داشتم همیشه سر نیمکت های که سمت چپ شان آزاد بود بنشینم . برای سر نیمکت نشستن  چه خون هایی که ریخته نمی شد .اما من نه به دنبال فرمانروایی بر نیمکت بودم و نه خوی دیکتاتوری داشتم. دست خودم نبود باید سر نیمکت می نشستم. تا احساس راحتی داشته باشم . آن روزها نمی دانستم من با  بقیه فرق دارم و فکر می کردم  که این یه حس برتری جویانه هست .اما قضیه به اینجا خلاصه نمی شد .مصیبت آن زمانی اتفاق می افتاد که من ،دانش اموز وسط یا آخر نیمکت قرار می گرقتم .به دلیل همجواری دست چپ من و دست راست همکلاسی بغل دستی ، آرنج هایمان در هنگام نوشتن مشق در سر کلاس به هم برخورد می کرد و چه سرهایی که نشکست! و چه دفتر مشقی هایی که پاره نشد !. دوران کودکی به همین منوال با تمام خاطرات خوبش گذشت و من هنوز نفهمیدیم که یک چیزم  با بقیه فرق دارد.تا بزرگتر شدم  و با مفهوم واژه بسیار زیبا و دل فریب" تقلب "اشنا شدم .دست چپ بودن گرچه برای ما نان نداشت اما برای خیلی از همکلاسی ها یم آب داشت .من به دلیل دست چپ بودن مجبور بودم برگه امتحانی را 90 درجه بچرخانم تا روی نیمکتی که برای دست راست ها ساخته شده بود بتوانم بنوسیم .آن روزها صندلی سمت راست من، برای خود سر قفلی داشت .اگر نفر سمت راستی  مهارت کافی در کپی کردن را داشت به راحتی می توانست تقریبا تمام صفحه را بنویسد .دوران تحصیل تمام شد و حسرت یک خط تقلب نوشتن از روی  دست کنار دستی به خاطر چپ دست بودن و زاویه نشستن و عدم دید مناسب  همیشه بر دل ماند. البته شاید من، از مهارت کافی برخوردار نبودم .(: .بزرگتر شدم و هنوز نفهمیدم که یک چیزمن با بقیه فرق دارد .زمانی که در کارهای تاسیساتی به برادرم و دوستم افشین  کمک می کردم و می دیم با چه چابکی نوار چسب و تفلن و اچار  را می پیچند .همیشه حسرت می خوردم که چرا من نمی توانم به آن چابکی و سرعت انجام دهم. اگرچه سعی می کردم با هزار بدبختی و وتعویض وضعیت خود نسبت به تجهیز خودم را به سرعت انان برسانم. اما همیشه شانس با من همراه نبود و در بیشتر مواقع به دلیل دسترسی از سمت راست به تجهیزات، دست چپ  من به هنگام چرخاندن ،یا به تجهیزات کناری گیر می کرد یا به دیوار مجاور .روزها گذشت و ما خودمان را  با زندگی راست دست ها وفق دادیم. سالها گذشت و هرگز احساس نکردم با بقیه متفاوت هستم تا زمانی که  کنکور فرا رسید و در گزینه معلولیت ها!!، گزینه چپ دست را دیدم .  تا آن زمان کسی از من نپرسیده بود  راست دست هستم  یا چپ دست از آن روز فهمیدم که یک چیز من با بقیه فرق دارد.از آن روز بود که فهمیدم ،من هم  جزء اقلیت ها هستم .اما چپ دست بودن فقط به پر کردن سمبلیک  آن گزینه منتهی شد و هرگز در هیچ آزمونی به درد من نخورد، که نخورد . بگذریم ،دست چپ بودن به مشکلات استفاده کردن ار تجهیزاتی مثل موس، قیچی. کیبورد و هزاران تجهیزی که برای راست دست ها ساخته شده اند، خلاصه نمی شود بلکه در تمام زندگی ما جاری است .در راه رفتن، بوسیدن، نشستن پشت میز در رستوران و مهمانی و ...تاثیر گذاشته است .ما دست چپ ها انسان های سازگاری هستیم .در دنیایی که برای راست دست ها ساخته شده است زندگی میکنیم با کمترین ادعایی.آنقدر کم ادعا که حتی نزندیک ترین افراد هم تفاوت های ما را نه حس می کنند ونه متوجه می شوند.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.